Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2024

Η γνώμη μας - Εκλογές 2000

Ψηφιακή Επικοινωνία και e-Government: Προϋπόθεση ή επιλογή για τη νέα κυβέρνηση;

του Δρ. ΓΙΩΡΓΟΥ Κ. ΓΚΑΝΤΖΙΑ, Εditor, Greek Politics Journal - Series Editor: Communications, Media and Cyberspace, Zeno Publishers, London

Στις αρχές του 21ου αιώνα, η μετάδοση της κυβερνητικής πολιτικής και των μηχανισμών της αγοράς μέσω ιστοσελίδων, ή ψηφιακών κόμβων πληροφόρησης, σηματοδοτεί μια νέα εποχή, η οποία θα διαμορφώσει ένα νέο φάσμα επικοινωνιακής πολιτικής που σταδιακά θα υιοθετήσουν όλες οι κυβερνήσεις παγκοσμίως.

Η υιοθέτηση της ψηφιακής επικοινωνίας στη διαδικασία μετάδοσης της πολιτικής και στρατηγικής που ακολουθείται από τις διάφορες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο αποτελεί προϋπόθεση και όχι επιλογή. Στις αρχές του 21ου αιώνα, η μετάδοση της κυβερνητικής πολιτικής και των μηχανισμών της αγοράς μέσω ιστοσελίδων, ή ψηφιακών κόμβων πληροφόρησης, σηματοδοτεί μια νέα εποχή, η οποία θα διαμορφώσει ένα νέο φάσμα επικοινωνιακής πολιτικής που σταδιακά θα υιοθετήσουν όλες οι κυβερνήσεις παγκοσμίως.

Λόγου χάρη, εθνικές ιστοσελίδες, όπως το greece.gr, αρχίζουν να αποτελούν πόλους ενημέρωσης για τα Ελληνικά δρώμενα και την εθνική κυβερνητική πολιτική, διαμορφώνοντας τους νέους επικοινωνιακούς ψηφιακούς ιστούς που τοποθετούν την επικοινωνιακή και κυβερνητική πολιτική της χώρας στις ψηφιακές επικοινωνιακές αρτηρίες του κυβερνοχώρου. Επίσης, η ελληνική εκλογική αναμέτρηση της 9ης Απριλίου 2000 ήταν παρούσα στο Διαδίκτυο σε διάφορους διαδικτυακούς τόπους, με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενοι να έχουν τη δυνατότητα να ενημερωθούν, μέσω των εξειδικευμένων ιστοσελίδων (greekelections.gr, ekloges.gr, e-debate.gr κ.λπ.), για τις τελευταίες εξελίξεις της εκλογικής αναμέτρησης, καθώς και για τα τηλεοπτικά και διαδικτυακά μεταδιδόμενα exit polls. Συνεπώς, η ψηφιακή επικοινωνία δίνει μια νέα ώθηση στη διάδοση των πληροφοριών σε διεθνές επίπεδο και συντελεί καθοριστικά στην διαμόρφωση των νέων κανόνων της κοινωνίας των πληροφοριών.

Οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις ήδη αποκτούν διαρκώς αυξανόμενη παρουσία στις παγκόσμιες αρτηρίες του κυβερνοχώρου, προσδίνοντας μια νέα δυναμική στην κοινωνία των πολιτών και των πληροφοριών. Στην ψηφιακή εποχή οι κυβερνήσεις αναμένεται να συμμετέχουν ταυτοχρόνως στην κοινωνία των πολιτών και των πληροφοριών με τη διαμόρφωση δύο συμπληρωματικών δυναμικών πεδίων:

1. Το δυναμικό πεδίο στο οποίο θα διαμορφωθούν ο ψηφιακός ιστός για ενεργό συμμετοχή των πολιτών και η ρυθμιστική πολιτική της ψηφιακής επικοινωνίας που ονομάζεται πεδίο της "Παγκόσμιας Συμμετοχής και των Ρυθμιστικών Ισορροπιών". Στο δυναμικό αυτό πεδίο, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο θα καλούνται να διαμορφώσουν τα νέα σχήματα για το ψηφιακό ρυθμιστικό καθεστώς τους και το φάσμα των πολιτικών και στρατηγικών τους που θα σχετίζονται άμεσα με την ενεργό συμμετοχή των πολιτών και τον καθορισμό των επενδυτικών πολιτικών στο τοπίο της ψηφιακής αγοράς.
2. Το δυναμικό πεδίο στο οποίο θα υλοποιούνται αποτελεσματικά οι στρατηγικές και θα διεξάγονται με επιτυχία το φάσμα των ψηφιακών συναλλαγών μέσω των ιστοσελίδων του διαδίκτυου και ονομάζεται πεδίο "Αποτελεσματικής Υλοποίησης των Ψηφιακών Συναλλαγών". Η δυναμική του αναφερόμενου πεδίου θα έχει ως αποτέλεσμα να παροτρύνει τις κυβερνήσεις να δραστηριοποιηθούν στις ψηφιακές πλατφόρμες του Διαδικτύου, αναπτύσσοντας πολιτικές και στρατηγικές, οι οποίες θα ενθαρρύνουν τους πολίτες των κρατών τους να συμμετέχουν στο δυναμικό φάσμα των ψηφιακών συναλλαγών που θα αναπτύξουν σταδιακά κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα.

Η τάχιστη διάδοση της ψηφιακής επικοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο έχει ως αποτέλεσμα τον εκσυγχρονισμό των παραδοσιακών επικοινωνιακών στρατηγικών που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις στον 20ον αιώνα. Στις αρχές του 21ου αιώνα οι κυβερνήσεις καλούνται να δημιουργήσουν στρατηγικές εκσυγχρονισμού και παγκόσμιας προβολής τους στο Διαδίκτυο και ταυτοχρόνως να προβούν στην άμεση υλοποίησή τους με την υιοθέτηση αποτελεσματικών μεθόδων που αποσκοπούν στην εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρέχει η ψηφιακή τεχνολογία. Για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις της Σιγκαπούρης, των Σκανδιναβικών χωρών και των ΗΠΑ έχουν ήδη αρχίσει να δραστηριοποιούνται και στα δύο δυναμικά πεδία της κοινωνίας των πληροφοριών με τη σταδιακή ψηφιοποίηση των συναλλαγών τους με τους πολίτες. Η επιτυχία των συναλλαγών θα εξαρτηθεί και από τις υπό διαμόρφωση ρυθμιστικές αρχές που θα συντονίζουν τη δημιουργία των ψηφιακών επικοινωνιακών αρτηριών μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, καθώς και το διάστημα στο οποίο θα αναπτυχθούν και θα υλοποιηθούν από όλα τα κράτη του κόσμου. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να δομηθεί το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της στρατηγικής, η οποία θα μεταλλάξει τα παραδοσιακά γραφειοκρατικά συστήματα που χαρακτηρίζουν τους περισσότερους κυβερνητικούς μηχανισμούς διεθνώς με δυναμικές ψηφιακές πλατφόρμες, οι οποίες θα διαθέτουν ευελιξία, ταχύτητα, ασφάλεια και ακρίβεια στην καταγραφή των ψηφιακών συναλλαγών, οι οποίες θα εκτελούνται σε ψηφιακές πλατφόρμες ή κόμβους ενημέρωσης και πληροφόρησης. Όσον αφορά, τέλος, την ελληνική πραγματικότητα, η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να είναι ευέλικτη, εκσυγχρονιστική, ανανεωτική, αλλά προπαντός ψηφιακή. Η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να αγνοήσει τον δεκάλογο, ο οποίος πιθανόν να τη βοηθήσει ουσιαστικά να προβεί στη διαμόρφωση των νέων συντελεστών που θα εγγυηθούν όχι μόνο το χρονοδιάγραμμα εκσυγχρονισμού της ψηφιακής επικοινωνιακής πολιτικής, αλλά και την αποτελεσματική υλοποίησή του στην ελληνική κοινωνία των πληροφοριών του 21ου αιώνα.