Η γνώμη μας - Εκλογές 2000

Οι Εκλογές της Κοινωνίας των Πληροφοριών και της Ψηφιακής Επικοινωνίας του 21ου αιώνα

του Δρ. ΓΙΩΡΓΟΥ Κ. ΓΚΑΝΤΖΙΑ, Editor,Greek Politics Journal - Series Editor: Communications, Media and Cyberspace, Zeno Publishers, London

Οι Εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000 στην Ελλάδα είναι και διαδικτυακές. Ακόμη και τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης της αναλογικής εποχής, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες δεν αγνοούν τις ιστοσελίδες και τους κόμβους-Portals για τις ελληνικές εκλογές, αλλά - αντιθέτως - τις προβάλλουν. Με αποτέλεσμα οι ιστοσελίδες και οι κόμβοι-Portals να είναι παρούσες στο τοπίο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία να τους δίνουν την απαραίτητη δημοσιότητα για να κατακτήσουν αργά (προς το παρόν) αλλά σταθερά την περιέργεια των Ελλήνων ψηφοφόρων, οι οποίοι απεγνωσμένα προσπαθούν να ξεφύγουν από τα κουραστικά αρνητικά διαφημιστικά σποτ των κομμάτων στην τηλεόραση, τους διαξιφισμούς και τις ατέλειωτες εκλογικές προσωπικές αναμετρήσεις στα αναλογικά παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών.

Οι εκλογές της 9ης Απριλίου δεν είναι αποκλειστικά οι εκλογές του καναπέ και της τηλεόρασης, αλλά και εκλογές της ψηφιακής επικοινωνίας, των ιστοσελίδων και των κόμβων-portals του Διαδικτύου. Με άλλα λόγια, μπορούμε να τις ονομάσουμε και "Εκλογές της Κοινωνίας των Πληροφοριών και της Ψηφιακής Επικοινωνίας" (Info-CommunicationsPlatform’sElections) διότι τα εκλογικά μηνύματα διέρχονται και από τους κόμβους-Portals του Διαδικτύου, κυρίως στους δικτυωμένους ψηφιακά Έλληνες του εσωτερικού και εξωτερικού, δίνοντας έναν παγκόσμιο τόνο στην προεκλογική περίοδο. Η απόδειξη της αποδοχής του Διαδικτύου είναι ότι ακόμη και οι πιο συντηρητικοί πολιτικοί επιζητούν να είναι παρόντες με τα κυβερνο-κτήματά τους (ιστοσελίδες) στις "ψηφιακές επικοινωνιακές αρτηρίες" του Ελληνικού Διαδικτύου. Συνεπώς είναι φανερό ότι οι Έλληνες πολιτικοί, αν και προτιμούν τα τηλεοπτικά παράθυρα, είναι αδύνατον να μην δεχτούν τις δελεαστικές ευκαιρίες που προσφέρουν οι ψηφιακές αρτηρίες του κυβερνοχώρου στο να κερδίζουν επιπλέον ψηφοφόρους. Είναι φανερό ότι οι πρώτες ελληνικές εκλογές του 21ου αιώνα περνούν τα μηνύματά τους και μέσα από τις παγκόσμιες ψηφιακές αρτηρίες του κυβερνοχώρου στους διαδικτυακούς Έλληνες του εσωτερικού και εξωτερικού.

Η εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας και το Διαδίκτυο έχουν αρχίσει να εισβάλουν δυναμικά τόσο στην οικονομική, όσο και στην πολιτική ζωή των πολιτών από τις αρχές του 21ου αιώνα. Το Διαδίκτυο αποτελεί ένα από τα δυναμικότερα μέσα διάδοσης ιδεών, απόψεων και θέσεων στο παγκόσμιο επικοινωνιακό τοπίο της σύγχρονης εποχής, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε χώρες όπως η Ελλάδα... Η προεκλογική περίοδος και οι εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000 δεν είναι δυνατόν να μην είναι παρούσες στις παγκόσμιες αρτηρίες του Διαδικτύου. Τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι πρέπει να είναι παρόντες στις αρτηρίες του Διαδικτύου είτε με ιστοσελίδες, είτε με δηλώσεις ή άρθρα τους σε στρατηγικά σημεία του κυβερνοχώρου.

Η κυβέρνηση της 10ης Απριλίου του 2000 θα είναι η πρώτη κυβέρνηση του 21ου αιώνα η οποία θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί στις παγκόσμιες αρτηρίες του Διαδικτύου και της κοινωνίας των πληροφοριών. Ο εκσυγχρονισμός της κυβερνητικής πολιτικής και των στρατηγικών προγραμμάτων της θα ήταν δυνατόν να υλοποιηθεί με τη δημιουργία ευέλικτων πολιτικών σχημάτων, τα οποία θα είναι επικοινωνιακά συμβατά με την ποικιλομορφία ιδεών και απόψεων που υπάρχουν στις παγκόσμιες αρτηρίες και κόμβους στο Διαδίκτυο. Σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι κυβερνήσεις του 21ου αιώνα αναμένεται να είναι από τις πρώτες που θα πρέπει να έχουν ή να διαμορφώσουν συγκεκριμένο και σαφή πρόγραμμά για το Διαδίκτυο, τον ρόλο της ψηφιακής επικοινωνίας στην επικοινωνιακή τους πολιτική και τη θεσμοθέτηση οργάνων που θα εποπτεύουν την ψηφιακή επικοινωνία και θα τις εκπροσωπούν στα διεθνή fora της παγκόσμιας κοινωνίας των πληροφοριών. Η συμμετοχή στο Διαδίκτυο αποτελεί προϋπόθεση και όχι επιλογή των εκάστοτε κυβερνήσεων που επιζητούν πολιτικές, στρατηγικές και τακτικές για να είναι παρούσες και να λαμβάνεται υπόψη οι θέσεις τους από την παγκόσμια κοινωνία των πληροφοριών.

Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να μην συμμετέχει με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις για την κοινωνία των πληροφοριών, τον τρόπο υλοποίησης προγραμμάτων που θα εισαγάγουν την ελληνική αγορά δυναμικά στο ψηφιακό τοπίο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κοινότητας των πληροφοριών.

Η κυβέρνηση της 10ης Απριλίου του 2000 θα είναι από τις πρώτες κυβερνήσεις της κοινωνίας των πληροφοριών στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Συνεπώς θα πρέπει να έχει ως πρώτη προτεραιότητα τον απεγκλωβισμό της Ελληνικής αγοράς από τα αναχρονιστικά νομοθετήματα για τις επικοινωνίες, το εμπόριο και τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, καθώς και να κατανοεί και να αντιλαμβάνεται τις ταχύτατες εξελίξεις της ψηφιακής τεχνολογίας και τη νέα διάσταση πολιτικής που θα πρέπει να αναπτύξει και να υλοποιήσει. Η κυβέρνηση της 10ης Απριλίου θα ήταν σκόπιμο να υιοθετήσει ως βασική πολιτική και στρατηγική της για τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας του 21ου αιώνα τον Δεκάλογο της «Ενημέρωσης, Συμμετοχής, Ενεργού διαπραγμάτευσης στην παγκοσμιοποίηση της αγοράς, καθώς και τη δημιουργία μιας συνεκτικής Εθνικής Ψηφιακής Επικοινωνιακής Πλατφόρμας για τον Κυβερνοχώρο», ο οποίος περιλαμβάνει τα εξής:

Την ανάπτυξη συγκεκριμένων πολιτικών και στρατηγικών για την "Κοινωνία των Πληροφοριών" του 21ου αιώνα.
Τη θεσμική και νομοθετική κατοχύρωση των επερχόμενων εξελίξεων στην ψηφιακή τεχνολογία και τη Βιομηχανία της Ψηφιακής Επικοινωνίας (Info-Communications Industry).
Τη συμβατότητα και την εισαγωγή νέων νομοθετημάτων που θα διέπουν το εμπόριο, τις συναλλαγές, τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, την ασφάλεια των συναλλαγών στο Διαδίκτυο, το ηλεκτρονικό εμπόριο, τις ψηφιακές υπηρεσίες, τις ψηφιακές υπογραφές, τις ψηφιακές συμβάσεις και την ψηφιακή βιομηχανία των επικοινωνιών.
Την κατοχύρωση και ενδυνάμωση των δικαιωμάτων των πολιτών/ καταναλωτών στο εθνικό και παγκόσμιο τοπίο της κοινωνίας των πληροφοριών.
Τη δημιουργία κέντρων ενημέρωσης και ενεργής συμμετοχής των πολιτών/καταναλωτών από κόμβους-portals στο Διαδίκτυο, τηλεφωνικά ψηφιακά κέντρα, καθώς και ψηφιακούς κόμβους-portals ως κέντρα εκπαίδευσης των πολιτών στις σύγχρονες ψηφιακές αρτηρίες ενημέρωσης και συμμετοχή στο Διαδίκτυο.
Τις φορολογικές απαλλαγές και τη νομοθετική και οικονομική υποστήριξη των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν ενεργά στο ψηφιακό τοπίο και το Διαδίκτυο.
Την ενδυνάμωση κέντρων πληροφόρησης για τους πολίτες, καταναλωτές, επιχειρηματίες και εκπροσώπων πολιτικών κομμάτων, τα οποία θα ήταν δυνατόν να συμβάλουν στη δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου για την "Κοινωνία των Πληροφοριών", το ηλεκτρονικό εμπόριο, την παγκοσμιοποίηση των αγορών και τις επιδράσεις της επερχόμενης "Ψηφιακής Βιομηχανίας των Επικοινωνιών" (Info-CommunicationsIndustry) στην Ελλάδα,
τη μη απόρριψη προτάσεων που συντελούν στον ψηφιακό εκσυγχρονισμό της Ελληνικής κοινωνίας,
την εναρμόνιση πολιτικών και τακτικών που συμβάλλουν στην εκσυγχρονισμό της Ελλάδας και τη δυναμική συμμετοχή στις ανταγωνιστικές αρτηρίες της Κοινωνίας των Πληροφοριών στα Βαλκάνια και τέλος,
την αξιοποίηση του πολύτιμου Ελληνικού ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει η Ελλάδα στο εσωτερικό και το εξωτερικό.

Η Ελληνική κοινωνία των πληροφοριών δεν έχει σύνορα, αλλά η κυβέρνηση της 10ης Απριλίου του 2000 έχει την υποχρέωση να διαφυλάξει και να προστατεύσει τον Ελληνικό Πολιτισμό της, τα ελληνικά ήθη και έθιμα και να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ψηφιακή τεχνολογία και το Διαδίκτυο με το να υιοθετήσει στρατηγικές και τακτικές, οι οποίες τοποθετούν την Ελλάδα σε σημεία εντοπισμού της από την παγκόσμια κοινότητα.