Μαζική καταψήφιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ενίσχυση του ΚΚΕ

της Αλέκας Παπαρήγα, 5/2/2004

Μόνο μια μεγάλη μαχόμενη κοινωνικο-πολιτική συμμαχία «των κάτω» μπορεί να βάλει εμπόδια στην καταιγιστική επίθεση του κεφαλαίου, αγωνιζόμενη να ανοίξει τον δρόμο για ανατροπή και αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας.

Στις επικείμενες εκλογές στις 7 Μαρτίου είναι στην ευθύνη και στο χέρι του λαού να δώσει μια δυνατή απάντηση αντίστασης και προοπτικής στην κυρίαρχη πολιτική που τσακίζει τη ζωή, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του. Να χρησιμοποιήσει το όπλο της ψήφου προς όφελος των συμφερόντων του, να μην το γυρίσει εναντίον του, να μη σκορπίσει την αγανάκτησή του με άσφαιρα πυρά.

Η απάντηση των λαϊκών στρωμάτων, του εργαζόμενου λαού, των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων πρέπει να είναι η μαζική και απερίφραστη καταψήφιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η υπερψήφιση του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ ξέρει να δίνει μάχη με τον δικομματισμό, με τις δυσκολίες, ξέρει να δίνει μάχη κόντρα στο ρεύμα και γι’ αυτό ζητάει την ενίσχυσή του.

Η ψήφιση είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ θα ερμηνευτεί σαν επιβράβευση της βάρβαρης πολιτικής που ακολουθείται χρόνια τώρα και σαν εντολή για να συνεχιστεί. Ψηφίζοντας το ΚΚΕ, τα λαϊκά στρώματα θα ενισχύσουν τη δική τους δυνατότητα να αγωνιστούν ενάντια στα χειρότερα που έρχονται μετεκλογικά.

Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να βαδίσει η εργαζόμενη λαϊκή πλειοψηφία για να αντιμετωπιστούν ριζικά τα προβλήματά της, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες και τα γενικά συμφέροντά της. Μόνο μια μεγάλη μαχόμενη κοινωνικο-πολιτική συμμαχία «των κάτω» μπορεί να βάλει εμπόδια στην καταιγιστική επίθεση του κεφαλαίου, αγωνιζόμενη να ανοίξει τον δρόμο για ανατροπή και αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Σ’ αυτή την προοπτική συμβάλλει η ψήφος στο ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ διαθέτει ένα πρόγραμμα αντίστασης και αντεπίθεσης που δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να αποσπούν κατακτήσεις και ταυτόχρονα δημιουργεί προϋποθέσεις για αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Δεν είμαστε εγκλωβισμένοι μόνο στο άμεσο, και δεν μιλάμε μόνο για την προοπτική, παραιτούμενοι από την πάλη του άμεσου. Η αντεπίθεση ανοίγει και τον δρόμο της προοπτικής.

Παρά τη συνήθη προεκλογική δημαγωγία περί ανανέωσης κι εκσυγχρονισμού, παρά τις υποσχέσεις ότι όσα εξαγγέλλονται από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι τάχα ρηξικέλευθες προτάσεις που θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της ανεργίας, της παιδείας, των γυναικών, των νέων, των αγροτών, των μικρομεσαίων, πρόκειται για μέτρα που υπηρετούν τη ρεβανσιστική επίθεση του κεφαλαίου κατά των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων των λαϊκών στρωμάτων.

Ακολουθούν την πασίγνωστη από παλιά συνταγή: Τα προβλήματα που γεννά αναπόφευκτα το σύστημα και η κυρίαρχη πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη και τα κεφάλαια, την ιμπεριαλιστική νέα τάξη, τα αναγορεύουν σε μονόδρομο, σε αναγκαίο κακό που πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του, να το «διαχειριζόμαστε», να το μοιράζουμε «ισότιμα». Για να «ευτυχήσουν» τα λαϊκά στρώματα, όλοι και όλες πρέπει να έχουν μεράδι στη φτώχεια, την ανεργία, τη μιζέρια. Ιδιαίτερα οι νέοι πρέπει να ανεχτούν και να υποστούν τα πάντα στο όνομα μιας μελλοντικής αποκατάστασης.

Εμείς αντιπαλεύουμε αυτή τη λογική σταθερά και με συνέπεια, από θέσεις υπεράσπισης της εργαζόμενης λαϊκής πλειοψηφίας. Ακριβώς γι’ αυτό τα άλλα κόμματα ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει τις κοσμογονικές αλλαγές, είναι απομονωμένο και ζει στον κόσμο του. Δεν δίνουν κατά μέτωπο μάχη με τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ.

Δεν μας συγχώρησαν και δεν μας συγχωρούν, γιατί στο τέλος της δεκαετίας του ’80 μέσα στις τραγικές εξελίξεις και την εξαιρετικά αρνητική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων αποφασίσαμε να σταθούμε όρθιοι με όποιο κόστος προσωρινό είχε αυτό, γιατί συνειδητοποιούσαμε ότι θα περνούσαμε, όπως και έγινε, σε μια νέα σελίδα καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δεν μας συγχωρούν ότι εμείς, κόντρα στο ρεύμα, υψώσαμε ένα κατηγορηματικό και έμπρακτο «όχι» σε εξελίξεις τύπου συνθήκης του Μάαστριχτ και κατοπινές συνθήκες, ΟΝΕ, ευρώ, ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, αλλαγή της δομής του ΝΑΤΟ. Σε αυτά που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι σύγχρονα, εμείς υψώσαμε ένα κατηγορηματικό «όχι» και ταυτόχρονα προσπαθούσαμε να δώσουμε κουράγιο στον λαό να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί στο ξεθεμελίωμα των κατακτήσεών του. Κρατώντας ζωντανή τη σπίθα της αντίστασης, κρατήσαμε ανοιχτό τον δρόμο προς το μέλλον. Με τις δυνάμεις που είχαμε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε να μη δώσουμε αριστερό άλλοθι στον δικομματισμό και την πολιτική των μονοδρόμων.

Ο δικομματισμός αντέχει διότι χρησιμοποιεί πολλά άλλοθι και εφεδρείες. Το κλίμα μοιρολατρίας, μην πάμε κόντρα στο ρεύμα, να προσαρμοστούμε στις αλλαγές, να ψηφίσουμε το Μάαστριχτ, η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως τα ανώτατα όργανα του μαζικού λαϊκού κινήματος, οι προσδοκίες για την κεντροαριστερά, κ.ά. φούσκωσαν τα πανιά του δικομματισμού. Άμεσα ενίσχυσαν τον ένα πόλο του και αντικειμενικά το αξιοποιεί και ο άλλος. Προς τι λοιπόν οι θρήνοι και τα προεκλογικά πυροτεχνήματα για την «ενότητα της Αριστεράς», αν όχι προς άγραν όχι καλά πληροφορημένων αριστερών ψηφοφόρων;

Η μάχη δεν δίνεται σε δύο διαφορετικά ταμπλό: στο ένα ταμπλό είναι το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία και στο άλλο τα μικρά κόμματα. Εμείς δίνουμε τη μάχη κατά του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας για καθαρά ταξικούς πολιτικούς λόγους και όχι γιατί είμαστε ένα μικρό κόμμα απέναντι στους δύο μεγάλους.

Ο λαός σήμερα έχει εμπειρία που αναδείχνει σίγουρα κριτήρια, με τα οποία μπορεί να μετρήσει τι είδους αλλαγή, ανανέωση, εκσυγχρονισμό επαγγέλλεται ένα κόμμα, αναλογιζόμενος, μπροστά στην κάλπη, πώς στέκεται κάθε πολιτική δύναμη απέναντι στα παρακάτω:

Πρώτον, όλα αυτά τα χρόνια διαμορφώθηκε μια νέα εργατική νομοθεσία, η οποία όχι μόνο μηδενίζει λαϊκές κατακτήσεις, αλλά διαμορφώνει ένα νέο βάρβαρο πλαίσιο που ξεκινά από τη νομιμοποίηση της μερικής απασχόλησης, της προσωρινής μερικής απασχόλησης, καταργεί το 8ωρο και το 7ωρο, επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση σε μεγάλο βαθμό του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Υπάρχει ένα νέο πλαίσιο συνταγματικά κατοχυρωμένο, το οποίο επιτρέπει τις ιδιωτικοποιήσεις, που αρχίζουν από τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας μέχρι τις ακτές. Αυτό το πλαίσιο αποτελεί και το θερμοκήπιο των σκανδάλων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας προεκλογικά.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναγορεύουν σε ανώτατο κριτήριο και στόχο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Ο ΣΥΝ μιλά για εξασφάλιση όρων «υγιούς ανταγωνισμού». Για μας κριτήριο είναι τι πλήττει τα συμφέροντα των καπιταλιστών, τι ωφελεί τους εργαζόμενους. Όποιος κόπτεται για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων δεν μπορεί να εξασφαλίσει ή να παλέψει με συνέπεια για τα δικαιώματα των εργαζομένων, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υπηρετήσει τον στόχο της απαλλαγής των εργαζομένων από την εκμετάλλευση, παρά τις αντικαπιταλιστικές διακηρύξεις.

Εμείς προβάλλουμε συγκεκριμένα αιτήματα και στόχους πάλης που απαντάνε στο σήμερα, πλήττοντας τα μεγάλα συμφέροντα. Τέτoια π.χ. είναι τα 1.100 ευρώ κατώτατος μισθός, καμία αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και των νοσηλίων, 35ωρο, 7ωρο, 5νθήμερο, σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες, 60 για τους άνδρες, μέτρα για τους ανέργους κ.λπ.

Δεύτερον, έχει διαμορφωθεί ένα νομικό καθεστώς, συνταγματικά κατοχυρωμένο, το οποίο επιτρέπει την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ. Εκχωρεί δικαιώματα όχι σε διεθνείς φιλολαϊκούς οργανισμούς προς όφελος όλων των λαών, αλλά τα εκχωρεί, σε βάρος του λαού και σε βάρος άλλων λαών, σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Τρίτον, έχουν ψηφιστεί νέοι τρομοκρατικοί, αντιδημοκρατικοί νόμοι, στην ουσία έχει διαμορφωθεί μια νομική και πολιτική βάση να παρεμποδίζονται οι απεργοί, να παρεμποδίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις ακόμα και με τη χρησιμοποίηση του στρατού.
Η μάχη είναι εναντίον της συντηρητικής πολιτικής, της βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής που ακολουθήθηκε. Ζητούμε ενίσχυση για να μπορούμε να έχουμε περισσότερα όπλα σε αυτή τη μάχη. Θεωρούμε ότι όσο πιο ισχυρό είναι το ΚΚΕ, μπορεί να γίνει πιο ισχυρό το λαϊκό κίνημα.