Πάρτι στις 7 του Μάρτη. Για ποιους όμως;

του Βασίλη Μαλισιόβα, Δημοσιογράφου, 5/3/2004

Αυτό που προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς ως προς το ΠΑΣΟΚ είναι το πώς ένα κόμμα που νέμεται την εξουσία για 20 ολόκληρα χρόνια, συμπεριφέρεται σήμερα σαν ένα κακομαθημένο παιδί που του πήραν το παιγνίδι από τα χέρια.

Αυτές οι εκλογές είχαν πολλά και(ε)νοφανή πράγματα. Καταρχήν, οι ποδοσφαιρικού τύπου «μεταγραφές» κυρίως μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων προκάλεσαν αντιφατικά συναισθήματα και αντιδράσεις μεταξύ οπαδών και αντιπάλων, καθώς αυτές οι μετακινήσεις καταργούν πολλές φορές την αιτία της αντιπαράθεσης. Γιατί, για παράδειγμα, να χαρακτηρίσει ένας ΠΑΣΟΚτζής τον Στ. Μάνο «ανάλγητο δεξιό τεχνοκράτη», τη στιγμή που είναι πλέον στο ίδιο κόμμα; Βέβαια και η Νέα Δημοκρατία έχει στο ...χαρτοφυλάκιό της δύο πρώην «βαριά χαρτιά» του αντίπαλου στρατοπέδου (Γ. Πέτσος, Στ. Παπαθεμελής), όμως μπήκαν κατευθείαν στα βαθιά, καθώς έθεσαν εαυτούς ως υποψήφιους βουλευτές, άρα στην άμεση κρίση του ελληνικού λαού, και όχι σε θέσεις εκ των προτέρων εξασφαλισμένες, όπως είναι αυτές του ψηφοδελτίου Επικρατείας.

Οι καλλιτεχνικές παρουσίες που φιλοδοξούν να κατακτήσουν τα βουλευτικά έδρανα είναι μία ακόμη διάσταση των βουλευτικών εκλογών της 7ης Μαρτίου 2004. Βέβαια και στην προηγούμενη Βουλή υπήρχαν ορισμένοι βουλευτές προερχόμενοι από τον καλλιτεχνικό-αθλητικό χώρο, όμως τώρα οι υποψηφιότητες για τους mister και τις miss Ελλάς είναι πάρα πολλές και απαστράπτουσες. Μάλιστα μερικοί κινδυνολόγοι υποστηρίζουν πως αν εκλεγούν πολλοί από αυτούς τους star, η προσεχής Βουλή θα είναι μία από τις χειρότερες στην ιστορία της χώρας μας. Όμως αφενός «τοιούτος πρέπει ημίν αρχιερεύς», αφετέρου αφού το star system τούς ανέδειξε σε «πρόσωπα της χρονιάς», γιατί να μην τους φέρει και στην ελληνική Βουλή; Από την άλλη πλευρά, αφού ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας, ασφαλώς και ψηφοφόρων, γνωρίζει ένα σωρό λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή της Έλενας Κουντουρά και της Άντζελας Γκερέκου, γιατί να μην τις βάλει και στη Βουλή, για να τις βλέπει και πιο συχνά στο «γυαλί»;

Άλλο πρωτόφαντο για τα ελληνικά πράγματα ήταν το γεγονός ότι, με τους περιορισμούς της διακομματικής επιτροπής για τον προεκλογικό αγώνα, τα πάντα συγκεντρώθηκαν στη μονοκρατορία της τηλεόρασης, η οποία φαίνεται να αναδεικνύεται ο αδιαμφισβήτητος νικητής, τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων. Βέβαια πάρα πολλοί συμπολίτες μας κράτησαν τους τηλεοπτικούς δέκτες τους κλειστούς για 1-2 μήνες, προκειμένου να διατηρήσουν την ψυχική τους ηρεμία, καθώς οι πολιτικές συζητήσεις κάθε άλλο παρά διαφωτιστικές και πολιτισμένες ήταν.

Σε σχέση με την προτελευταία λέξη, θυμάμαι τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ να λέει, αμέσως μετά την «εκλογή» του, ότι ο «προεκλογικός αγώνας θα χαρακτηρίζεται από έναν πολιτικό πολιτισμό», τον οποίο όμως δεν βλέπω τις τελευταίες μέρες, με τις «αποκαλύψεις» για διανομή κάποιων φυλλαδίων που καταφέρονται εναντίον του Γ. Παπανδρέου. Οι παρακολουθήσεις, οι φωτογραφήσεις και ασφαλώς η ανάδειξη του θέματος τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μόνο τυχαίες και άμεμπτες δεν μπορούν να θεωρηθούν.

Η προεκλογική τηλεοπτική αντιπαράθεση (ελληνιστί debate) μεταξύ των πολιτικών αρχηγών δεν διαφώτισε τον κόσμο, καθώς ήταν ένας ιδιότυπος μονόλογος, αφού ο καθένας έλεγε αυτά που ήθελε να πει, και αυτό ήταν ιδιαίτερα εύκολο, καθώς οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων ήταν ρηχές, χωρίς το ...σπίρτο που θα μπορούσε να στριμώξει τον κάθε πολιτικό αρχηγό. Το μοντέλο αυτό επικοινωνίας είναι σίγουρο ότι κανένα κόμμα δεν ευχαρίστησε, ίσως μόνο τα μικρά, τα οποία είχαν έναν τρόπο να μιλήσουν στο πανελλήνιο, δίπλα μεν από τους αντιπάλους τους, αλλά στην ουσία «παίζοντας μπάλα» μόνα τους, αφού απαγορευόταν ο μεταξύ των πολιτικών αρχηγών διάλογος. Αυτό είναι πράγματι οξύμωρο: Στη χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, να λέγεται στη συγκεκριμένη τηλεοπτική αντιπαράθεση «παρακαλώ, μην κάνετε διάλογο μεταξύ σας»!

Ας έρθουμε όμως και στον πολιτικό λόγο των κομμάτων. Ο Γ. Καρατζαφέρης, απευθυνόμενος σε μια συγκεκριμένη μερίδα ψηφοφόρων, φιλοδοξεί να μπει στη Βουλή, για να είναι το αντίπαλο δέος όλων των άλλων κομμάτων που δέχονται – όπως υποστηρίζει ο ίδιος – άκριτα τους μετανάστες, δεν αγαπούν την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Τώρα αν ο …κυρίαρχος Λ.Α.Ο.Σ. θα μετουσιώσει την εκτίμησή του και σε ψήφο προς τον κ. Καρατζαφέρη, αυτό μένει να αποδειχθεί όταν θα ανοίξουν οι κάλπες. Αίσθηση προκάλεσε πάντως η δήλωση του κ. Καρατζαφέρη ότι ο πλέον κατάλληλος για την προεδρία της χώρας μας, μετά την αποχώρηση του κ. Στεφανόπουλου το 2005, είναι ο Κ. Μητσοτάκης.

Ο Συνασπισμός (δεν γράφω τα υπόλοιπα συνοδευτικά του ονόματός του, γιατί σε κάθε εκλογές αλλάζουν...) βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ως προς την είσοδο στη Βουλή. Βαρυνόμενος με τη διαρκή διαρροή ηγετικών στελεχών του προς το ΠΑΣΟΚ, αλλά και κατηγορούμενος από το ΚΚΕ ότι «πάντα γλυκοκοιτάζει προς το ΠΑΣΟΚ», ο Συνασπισμός βρίσκεται ίσως στην πιο κρίσιμη καμπή της πολιτικής διαδρομής του. Και τούτο γιατί, σε περίπτωση μη εισόδου στο ελληνικό κοινοβούλιο, ο δρόμος θα είναι όχι μόνο ανηφορικός, αλλά και άκρως μοναχικός.

Όπως μοναχική είναι πλέον και η πορεία του Δημήτρη Τσοβόλα, προέδρου του ΔΗΚΚΙ. Με μια αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια κι έναν καλώς εννοούμενο εγωισμό, ο Αρτινός πολιτικός δεν πτοείται από το ενδεχόμενο να μην μπει και αυτή τη φορά το κόμμα του στη Βουλή των Ελλήνων, δηλώνει μάλιστα ότι «ο αγώνας συνεχίζεται κανονικά μετά τις εκλογές, είτε εκλέξουμε βουλευτές, είτε όχι».

Το ΚΚΕ επίσης υποστηρίζει ότι θα μπει στη Βουλή για να ελέγχει όλα τα άλλα κόμματα, κυρίως όμως τα δύο μεγάλα, τα οποία αποτελούν «την πράσινη και μπλε Δεξιά». Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι μερικές φορές η ιδεολογική απολυτότητα του ΚΚΕ το οδηγεί σε γραφικές ακρότητες, όπως π.χ. να εξεταστεί το ενδεχόμενο να αποσυρθούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Νέα Δημοκρατία, όπως όλα δείχνουν, θα είναι ο νικητής των εκλογών της 7ης Μαρτίου. Ο νηφάλιος και ώριμος πολιτικός λόγος του Κώστα Καραμανλή φαίνεται ότι συγκίνησε τους Έλληνες, οι οποίοι πλέον δεν αντέχουν άλλο την επίκληση φαντασμάτων του παρελθόντος, αλλά ούτε και την επίσειση κινδύνων από αντιθετικά διλήμματα και φοβικές αντιδράσεις. Μάλιστα η δήλωσή του για υπέρβαση του παρελθόντος συνέβαλε αποφασιστικά σε όσους είχαν αναστολές για την πολιτική που θα ακολουθήσει όταν θα εκλεγεί πρωθυπουργός.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, αν και έτυχε προκλητικής και μονομερούς υποστήριξης κυρίως από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, φαίνεται ότι το βράδυ των εκλογών θα πει «Τα ’μαθες πατέρα; Χάσαμε»! Πιστεύω ακράδαντα ότι η διαγραφόμενη ήττα για το ΠΑΣΟΚ θα οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένα βασικός είναι ότι η εναλλαγή κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας είναι ένα βασικό συστατικό και προϋπόθεση της δημοκρατίας. Κι αυτό που προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς ως προς το ΠΑΣΟΚ είναι το πώς ένα κόμμα που νέμεται την εξουσία για 20 ολόκληρα χρόνια, συμπεριφέρεται σήμερα σαν ένα κακομαθημένο παιδί που του πήραν το παιγνίδι από τα χέρια. Η συμπεριφορά αυτή θυμίζει, σε μικρότερη βέβαια κλίμακα, τον δημοκρατικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Η διαφθορά είναι ένα αγκάθι που προκάλεσε πυορροούσες πληγές στο απώτατο, αλλά και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης που εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ μόνο με κακόγουστη φάρσα μοιάζει, καθώς οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι φυλάνε τους άλλους μισούς (ελεγκτές δημόσιας διοίκησης, υπουργείων, εφοριών, πολεοδομιών, «αδιάφθοροι» αστυνομίας κ.ο.κ.). Κι όσο για την ψηφιακή εποχή που επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ, ένα έχω να παρατηρήσω: Τη στιγμή που, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, το 80% των δημοσίων υπαλλήλων δεν γνωρίζει καν τις δυνατότητες (πόσο μάλλον τη χρήση) του Η/Υ, γιατί να υποχρεωθούν να τις μάθουν σε περίπτωση που επανεκλεγεί το ΠΑΣΟΚ; Τα μεγάλα έργα, αυτά που διαφημίζονται από το ΠΑΣΟΚ σαν κοσμήματα, έφτασε η χιονόπτωση του προηγούμενου μήνα για να αποδείξει ότι είναι φο μπιζού! Κι όσο για την ισχυρή Ελλάδα, παπανδρεϊκό σύνθημα, αυτή χάνει τις αντοχές της με την πρώτη χιονόπτωση. Παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια, ποιότητα και κόστος ζωής είναι επίσης μερικά από τα μαθήματα στα οποία το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει προβιβάσιμο βαθμό. Το ωραίο είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου απευθύνεται στον ελληνικό λαό σαν να μην ανήκει στο κόμμα του, το οποίο τόσα δεινά έχει επιφέρει στους Έλληνες. Πέρα όμως από σκάνδαλα, διαπλοκή και οικονομικές ατασθαλίες, Το βασικότερο πράγμα για το οποίο πρέπει να κατηγορηθεί το ΠΑΣΟΚ είναι ότι ανέδειξε και καλλιέργησε την κακή πλευρά του Έλληνα πολίτη. Τον έκανε απατεωνίσκο, μπαμπεσάκο, κουτοπόνηρο, βολεψάκια, διπρόσωπο και τεμπελχανά. Το όνειρο που καλλιέργησε το ΠΑΣΟΚ για τον κάθε Έλληνα είναι να βρει μια θέση στο Δημόσιο για να «αράξει» εφ’ όρου ζωής.

Για να μην φανώ όμως κι απόλυτος, κρατάω ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό να εκλεγεί το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα. Και τούτο καθώς στην Ελλάδα ζούμε, οπότε η κυβέρνηση πρέπει να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση του λαού που θα κυβερνήσει. Και ο Έλληνας πολύ συχνά ενεργεί αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα, σε μερικές φορές μάλιστα τόσο πολύ που τρομάζει. Θέλετε παράδειγμα; Μπορεί να πάει την Κυριακή στην εκκλησία και, προτού μπει για να παρακολουθήσει τη θεία λειτουργία, να ρίξει δυο-τρεις χριστοπαναγίες επειδή δεν βρίσκει θέση για να παρκάρει το αυτοκίνητό του…