Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2024



Εισαγωγή

Επιμέλεια Άρθρων

Κατάλογος Άρθρων
Εκλογές Μάϊος 2023

Εκλογές Ιούλιος 2019

Εκλογές Μάιος 2019

Εκλογές Σεπτέμβριος 2015

Εκλογές Ιανουάριος 2015

Εκλογές Μάιος 2014

Εκλογές Ιούνιος 2012

Εκλογές Μάιος 2012

Εκλογές 2010

Εκλογές 2009

Εκλογές 2007

Εκλογές 2006

Εκλογές 2004

Εκλογές 2002

Εκλογές 2000


Στείλτε το άρθρο σας

Επικοινωνία

 

 

DIGITAL ELECTIONS VERSION

Το διακύβευμα των εκλογών

της ΙΝΩΣ ΑΦΕΝΤΟΥΛΗ, δημοσιογράφου, 23/3/00

Εάν από τις εκλογές της 9ης Απριλίου αναδειχθεί μια κυβερνητική πλειοψηφία με ροπή προς το λαϊκισμό η "επιστροφή στο παρελθόν" δεν θα είναι δύσκολη παρά τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα για να ενταχθεί στην ΟΝΕ.

Από το 1996 μέχρι σήμερα - επί πρωθυπουργίας δηλαδή Κ. Σημίτη - η σοβαρότερη ίσως αλλαγή σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν είναι η μετατόπιση του κέντρου βάρους της πολιτικής στα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες: προσαρμογή στα κριτήρια του Μάαστριχτ, αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στις επιταγές του κοινωνικού κράτους και τις ανάγκες μιας ανοιχτής οικονομίας και προσπάθεια απάντησης στα προβλήματα της περιοχής με διάθεση συνεργασίας και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.

Η μετατόπιση αυτή στέφθηκε από επιτυχία εάν σκεφθεί κανείς ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον προθάλαμο της ΟΝΕ, κατάφερε να μην αποτελεί κομμάτι του βαλκανικού παζλ, ενώ βελτίωσε εντυπωσιακά τις σχέσεις της με την Τουρκία.

Εάν από τις εκλογές της 9ης Απριλίου αναδειχθεί μια κυβερνητική πλειοψηφία με ροπή προς το λαϊκισμό η "επιστροφή στο παρελθόν" δεν θα είναι δύσκολη παρά τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα για να ενταχθεί στην ΟΝΕ.

Οσοι διατηρούμε την εικόνα του "μαύρου προβάτου", την κυρίαρχη δηλαδή εικόνα της Ελλάδας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, αντιλαμβανόμαστε ότι μια πολύ μεγάλη απόσταση έχει έκτοτε διανυθεί. Για το λόγο αυτό, κατά τη γνώμη μου, το κυριότερο διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι η συνέχιση της προσπάθειας εκσυγχρονισμού που ξεκίνησε το ΄96. Η προσπάθεια αυτή στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση ενός εκσυγχρονιστικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία που εκφράσθηκε τότε από τον Κ. Σημίτη και επισφραγίσθηκε ως πλειοψηφικό ρεύμα στο ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς στο συνέδριο του κόμματος.

Ωστόσο, οι παρατηρητές της ελληνικής πολιτικής ζωής γνωρίζουν ότι η ισορροπία που επιτεύχθηκε τότε παραμένει εύθραυστη. Η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε τα τελευταία χρόνια στην άχαρη θέση να επικρίνει μια πολιτική που κατά βάση ενέκριναν οι οπαδοί της. Αυτή η διγλωσσία πιθανώς να της κοστίσει εκλογικά, ενώ η φυσιολογική τάση θα ήταν να έπαιρνε τη σκυτάλη της διακυβέρνησης.

Το ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως κινούμενο από ένστικτο αυτοσυντήρησης, έκανε τα τελευταία χρόνια ένα άλμα. Εάν κερδίσει τις εκλογές ευκολότερα οι θετικές συνέπειες αυτού του άλματος θα παγιωθούν. Εάν χάσει, οι αντίπαλοι του εκσυγχρονιστικού ρεύματος θα αισθανθούν δικαιωμένοι και η προσπάθεια μεταλλαγής του σ'ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα θα τερματισθεί άδοξα.