Ο Τύπος και η προεκλογική περίοδος 2000
του Τάσου Τσουκαλά, δημοσιογράφου, [24/3/00]
|
Η προεκλογική εκστρατεία του καναπέ, του τοκ σόου και της γκρίζας
διαφήμισης επικεντρώνεται κυρίως στην παρουσίαση του παραπολιτικού
που χαλαρώνει τον τηλεθεατή.
|
Λιγότερο από δεκαπέντε μέρες μας χωρίζουν από την εκλογική αναμέτρηση της 9ης
Απριλίου και δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα σε αυτή την προεκλογική περίοδο που να
θυμίζει ανάλογα χρονικά διαστήματα όταν και πάλι η χώρα έμπαινε στην τελική
ευθεία για να εκλέξει τους αντιπροσώπους της.
Οι εποχές των χαρισματικών ηγετών, των έντονων διαξιφισμών και των πηχυαίων
τίτλων από τις εφημερίδες που αντιμάχονταν η μία την άλλη, έχουν περάσει
ανεπιστρεπτί.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα όταν τα ιδιωτικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ μπήκαν
για τα καλά στη ζωή μας η προεκλογική περίοδος άρχισε να διεξάγεται με τελείως
διαφορετικούς όρους.
Η επικράτηση της τηλεόρασης έφερε σε δεύτερη μοίρα τις εφημερίδες, οι οποίες
πλέον αρκέστηκαν να παίζουν δευτερεύοντα ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία των
κομμάτων. Κόμματα και υποψήφιοι επενδύουν πολλά περισσότερα στην αμεσότητα της
τηλεόρασης που πέρα από το λεκτικό μήνυμα προσφέρει και τη μαγεία της εικόνας. Η
απόφαση της διακομματικής επιτροπής "φρέναρε" κατά κάποιο τρόπο την τακτική των
πληρωμένων καταχωρήσεων στον έντυπο τύπο.
Τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων για τους σημαντικότερους τομείς της
κοινωνίας παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ασαφή στο ευρύ κοινό. Η
έκδοσή τους σε πολυσέλιδα έντυπα κουράζει τον κόσμο, ο οποίος αρκείται στην
παράθεση ορισμένων σημείων από τη μικρή οθόνη.
Η μάχη του μπαλκονιού της δυναμικής και έντονης αντιπολίτευσης με την
ταυτόχρονη παράθεση επιχειρημάτων έχει αντικατασταθεί από τα "παράθυρα" των
τηλεοπτικών καναλιών. Πολιτικοί όλων των κομμάτων ανταποκρίνονται στη πρόσκληση
των καναλιών για μια ολιγόλεπτη αντιπαράθεση, η εικόνα της οποίας θα ταξιδέψει
σε ολόκληρη την Ελλάδα. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια προεκλογική
εκστρατεία του καναπέ, του τοκ σόου και της γκρίζας διαφήμισης. Μια προεκλογική
εκστρατεία η οποία επικεντρώνεται στην παρουσίαση του παραπολιτικού που
χαλαρώνει τον τηλεθεατή.
Για πρώτη φορά παρόλο που η χώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο
μειώνονται αντί να αυξάνονται οι πωλήσεις των εφημερίδων. Κυβερνητικές και
αντιπολιτευόμενες αντιμετωπίζουν καθημερινά τον εφιάλτη αναζήτησης πρώτου
θέματος. Οι μεν κυβερνητικές προβάλλουν κυρίως κοινωνικά θέματα, οι δε
αντιπολιτευόμενες επιδίδονται σε έναν αγώνα κατασκευής παρασκηνιακού πολιτικού
θέματος το οποίο θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του κόσμου.
Σε κάθε περίπτωση τόσο τα ηλεκτρονικά, όσο και τα έντυπα ΜΜΕ έχουν πάψει να
είναι φορείς ιδεολογίας.
|
